Frank Hayden

We rijden op de snelweg naar de Frank Haydenschool. Ik zit ingeklemd tussen twee mannelijke collega's. Het is buiten steenkoud, 10 graden onder nul, maar in de auto is het bloedheet evenals in de hotels en de scholen waar we zijn geweest. Al onze bestemmingen liggen op grote afstand van elkaar en de chauffeur lijkt de weg kwijt. Gaandeweg wordt het er niet behaaglijker op.

Met een gevoel van grote opluchting arriveren we bij de school. De school is pas een jaar oud; hij ruikt zelfs nog nieuw. Buiten staat een file voor de 'kiss and drive zone'. Hele grote auto's met een enkele leerling rijden af en aan. Binnen worden we hartelijk verwelkomd met een tweede ontbijt: donuts, bagels en koffie. Als plotseling het nationale volkslied door de speakers schalt, staat iedereen stil en wordt er niet gesproken. Een indrukwekkend moment. De schooldirecteur vertelt dat er elke dag een andere versie wordt gespeeld die door leerlingen van YouTube wordt afgehaald.

Het is de eerste school met een 'normale' temperatuur; er is veel lucht en licht, een prettig klimaat. Verrassend dat de directeur zich later verontschuldigde voor de kou. Er was een nieuwe ketel besteld want de oude werkte niet naar behoren. De school is volledig digitaal,er zijn geen boeken, maar ook geen digitale methoden. Docenten arrangeren zelf hun onderwijs. De les start regelmatig met een video van YouTube waarin de les compact wordt uitgelegd. Daarna gaan leerlingen in groepjes aan de slag en de docent loopt coachend rol. Binnen de school leven sterke overtuigingen over de kwaliteit van het onderwijs. Alle docenten lopen met een trui of shirt met het logo van de school rond, met uitzondering van de schoolleiding die een zelfgekozen uniform draagt. De digitale presentatie duurt wel wat lang, maar wordt geestig afgesloten met een lipdub.
En nu de school in.